Van overleven naar leven, mijn eigen pad

Als kind van acht wilde ik stiekem een lik suiker met mijn vinger uit de pot snoepen. Op dat moment vroeg ik mij af of ik nog kon kiezen of ik dat wel of niet zou gaan doen. Of stond dat antwoord al vast en wist ik het alleen zelf nog niet?
Ik twijfelde of een niet zichtbaar filmrolletje gaatje voor gaatje door mijn hart verder schoof of dat ik eigen baas was over wat ik deed. Het antwoord daarop kreeg ik niet.
Nu denk ik dat elk mens altijd keuzevrijheid heeft. Lang niet altijd de keuze of iets wel of niet gaat plaatsvinden in het leven, wel hoe om te gaan met wat zich aandient.

Dat klinkt vaak gemakkelijker dan wij het ervaren. Zeker bij verlies en rouw.
Soms stagneert er iets in ons en zitten we gevoelsmatig vast. Dat kan al op zeer jonge leeftijd ontstaan, zonder dat we ons dat echt bewust zijn. We glijden als vanzelf in een overleefstand. Deze kan een tijd ongehinderd functioneren, tot de situatie iets anders vraagt. Zo verging het mij ook. 

Fysieke problemen gekoppeld aan een gevoel van disbalans, zijn voor mij toen aanleiding geweest om de opleiding Bloembalanspraktiker te gaan volgen. Deze scholing heeft mijn perspectief op de wereld wezenlijk verbreed en mijn innerlijke balans sterk verbeterd. Het werd mij duidelijk dat ieder mens niet alleen uniek ís, maar de wereld ook op een unieke manier waarneemt. Door opgedane kennis en eerdere ervaringen in het leven, kijken we allemaal door onze eigen gekleurde filters.
Dat fenomeen vond ik uitermate boeiend. Ik wilde mijn eigen filters en die van anderen verder onderzoeken. Ik besloot de opleiding gestalttherapie te volgen. Bij deze vorm van therapie staan ‘contact’ en ‘keuzevrijheid’ centraal.  Wanneer en hoe verbreken we het contact met onszelf en/of met de ander? Als we echt contact maken met onze eigen binnenwereld, kunnen we voelen wat we zelf belangrijk vinden. Daar verantwoordelijkheid voor nemen en keuzes maken die bij ons passen. Dan gaat overleven over in leven!

De wind kun je niet veranderen, wel de stand van je zeilen!

Ik durf te zeggen dat ik nu een gelukkig mens ben, misschien wel juist dankzij ingrijpende levensgebeurtenissen. Mijn onderzoek naar ‘hoe ik wel/geen contact maak’ was het begin van een tocht die ik als uitermate spannend, confronterend, interessant en verrijkend heb ervaren.
Zeer de moeite waard!

Verliesverwerking vraagt aandacht, tijd, zorg en ook veerkracht.
Goede gesprekken, waar gewenst ondersteund met rituelen op maat. Bewust leven en kunnen genieten in het hier-en-nu. Dat alles is waar mijn hart sneller van gaat kloppen.
Ik zet inzichten en ervaringen die ik heb opgedaan in mijn leven heel graag in om andere mensen te ondersteunen in hun zoektocht.
Ik wens namelijk iedereen toe dat hij kan leven in plaats van overleven!

Keuze van het logo

Het lemniscaat is het symbool voor ‘oneindig’, leerde ik tijdens de wiskundelessen op de middelbare school. Er is geen begin en geen einde.

Elk zogenaamd einde is ook weer een begin.

  • In communicatie speelt dit laatste principe een essentiële rol. Als jij me een vraag stelt, is mijn antwoord het begin van jouw reactie en jouw antwoord daarop is weer het begin van mijn reactie enzovoort. Het goed stromend houden van een gesprek lukt als wij allebei geweldloos (verbindend) communiceren. Dan mogen alle gevoelens en behoeften er zijn bij allebei. Een communicatiewijze waar ik bij elke ontmoeting naar streef. 
  • Een vraag die mij al lang bezighoudt is: hoe zit het met de (on)eindigheid van een mensenleven? Kan een leven gezien worden als een golf die vanuit de zee ontstaat bij de geboorte en daar weer in opgaat bij het overlijden? Altijd deel uitmakend van die zee?
    Dit is voor mij persoonlijk een kloppende metafoor. Door dit perspectief hebben geboorte, dood en andere levensevents een andere plek in mijn leven gekregen. Ik sta open voor ieders persoonlijke visie rondom ‘geboorte en dood’. En waardeer het verschil, mocht dat er zijn.
  • Emoties vragen om te stromen, net als water in een rivier. Op het moment dat we ons (onbewust) verzetten tegen een emotie, blokkeren we de natuurlijke stroming in ons lichaam. Wanneer we blokkades opheffen, stroomt de gestolde levensenergie weer vrij door en komt het lichaam in een nieuwe balans. Ik bied cliënten graag ondersteuning bij dat proces.

Naar Home